Kwelders
Als één van de weinige Nederlandse landschappen zijn kwelders van grote internationale betekenis. De Waddenzee kent kwelders langs grote delen van het vaste land en aan de wad-zijde van de eilanden. Meestal in de luwte van stuifdijken en soms als groen strand aan de Noordzee-zijde.
Kwelders zijn gronden die ontstaan door afzetting van zand en slib met daarop een eigen vegetatie.
Planten, zoals Lamsoor, Zeekraal en Zeeaster, zijn bestand tegen de regelmatige overstroming door het zoute getijwater.
Hierdoor is het gebied zeer vruchtbaar en het trekt dus ook nog eens veel vogels aan. Scholeksters, rotganzen en kluten vinden er de ruimte om te kunnen broeden, ruien, rusten of foerageren.
Vroeger bleven de kwelders van nature min of meer in stand, maar na vele indijkingen in de afgelopen eeuwen moeten veel kwelders langs het vaste land worden beschermd tegen afslag.
Begrazing door koeien of paarden kan een oplossing zijn voor de verruiging van de kwelders. Daarmee kan de specifieke natuur op de kwelders behouden worden.
Begrazing lijkt zowel economisch haalbaar als goed voor de natuur. Vroeger was dit heel normaal. Door nieuwe regels werd begrazing eigenlijk niet mogelijk, of het werd voor de eigenaren van de grond een te groot financieel risico. Toch zie je regelmatig kleine kuddes paarden, schapen en koeien op het kwelderland.
De kwelders zijn deels eigendom van de Stichting Het Groninger Landschap, deels particulier bezit. Ze zijn niet toegankelijk voor publiek.
Wel worden geregeld excursies georganiseerd vanuit Wadlopen Pieterburen.
