De Slikken
De bouw van het werkkamp De Slikken begon aanvankelijk bij Kaakhorn, dat was in 1938.
Duizenden arbeiders van de Werkverschaffing zouden hier tussen 1939 en 1945 onderdak moeten krijgen tijdens hun gedwongen werk bij het indijken van de polder De Slikken. Dat was een deel van de kwelders achter de gemeenten Baflo en Eenrum die toen nog onbedijkt waren.
In oktober 1939 moest de nieuwe dijk klaar zijn. Maar hevige stormen en het begin van de Tweede Wereldoorlog zorgden voor vertraging. De nieuwe polder kwam pas in 1947 af.
Op een kilometer ten noorden van Kaakhorn werd intussen een groter barakkenkamp gebouwd.
Voor opzichters werden nieuwe huizen gebouwd op Kaakhorn.
Van de dertienhonderd werkloze mannen zouden er zeshonderd doordeweeks in het werkkamp moeten wonen. De rest zou dagelijks in twintig bussen van Groningen naar Westernieland worden vervoerd.
In de mistige ochtend van 16 oktober 1940 is een bus vol arbeiders bij Ranum onder de trein gekomen.
De mannen kwamen uit alle delen van Groningen, maar ook uit het Westen. Ze moesten er min of meer gedwongen meewerken aan het zware handwerk; werkweigering betekende het verspelen van de rechten op financiële bijstand.
Na de oorlog werden er tot 1951 zo’n 500 tot 800 NSB’ers en andere politieke delinquenten in het kamp opgesloten.
Zij moesten werken in de polder en waren ook betrokken bij de bouw van een aantal huisjes voor volkshuisvesting in Kaakhorn, direct na de Tweede Wereldoorlog.
Jan Buiskool, burgemeester van Delfzijl en ’rijksinspecteur van de centrale werkverschaffing’, was de drijvende kracht achter het werkkamp. Hij was zo gedreven om mensen aan het werk te krijgen dat hij de Groningse Mussolini werd genoemd.
Nelleke Bokma is in 1947 in het kamp geboren, als dochter van de kok Sjoerd Bokma en zijn vrouw Corrie Buis. Of er meer kinderen in het kamp zijn geboren is onbekend.
Drie barakken van het kamp zijn bewaard gebleven. De daken met asbest zijn later door rode golfplaten vervangen. Tegenwoordig is het in gebruik als groepsaccomodatie.
In 1993 heeft journalist Cees Stolk een boek geschreven over het werken op het wad: “Slikken of stikken”.
Op de kruising Allard Kwastweg en Noordpolderweg staan twee monumenten ter herinnering aan de busramp en aan de nieuwe Linthorst Homanpolder.