Ik ging op bezoek bij een rijk, oud echtpaar in een buurdorp en stapte een immens grote boerderij binnen. De reden van mijn bezoek herinner ik me niet meer en dat is vreemd, want het bleek al gauw van belang. Het was half tien, maar buiten in de zon stond al een pannetje aardappels te warmen. Dat zou tegen twaalven minder gas vergen, werd me duidelijk gemaakt. Milieubewust avant la lettre! Ik werd vriendelijk ontvangen, maar had wel enige moeite mijn verbazing te verbergen: het was 1959, maar de woninginrichting deed vermoeden dat we in 1859 leefden.
Na enkele inleidende zinnen kreeg ik de vraag voorgelegd voor wie van beide echtelieden ik eigenlijk was gekomen. Het antwoord bleek bepalend voor uit wiens koffiebus de koffie gezet zou worden. Er kwam ook een koekje bij. Uit wiens koektrommel dat zou komen was nu geen vraag meer. Ik mocht zelfs twee biscuitjes kiezen. Toen ik dat deed, werd mij duidelijk gemaakt dat het tweede koekje ook voor bij het tweede kopje koffie bedoeld was.
Rijk, oud, zuinig, zonder kinderen en op huwelijkse voorwaarden getrouwd.
Vijfenvijftig jaar later lees in in mijn krant: ”Kredietcrisis maakt slachtoffers!” Inderdaad: we leven in een andere tijd.
Sibert Meurs
